صفحه محصول - پاورپوینت جامع با عنوان خط و زبان اوستایی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 14 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

بنام خدا خط و زبان اوستایی زبان اوستایی زبان یکی از نواحی شرقی ایران بوده است اما به درستی معلوم نیست کدام ناحیه. تنها اثری که از زبان اوستایی در دست است اوستا ـ کتاب دینی زرتشتیان ـ است. زبان اوستایی در اواخر زمان هخامنشی متروک مانده بود و در عصر ساسانی حتی موبدان نیز از فهم مطالب کتاب مقدس آنسان که باید عاجز بودند چنان­که گزارس پهلوی که در عصر ساسانی نوشته­اند دارای لغزش­هایی است این زبان را به لحاظ مطالعات زبانشناسی باید دو گویش دانست: گویشی که در گاهان به کار رفته و قدیم­تر می­نماید و دوم: گویشی که در بخش­های دیگر اوستا به کار رفته و جدیدتر است. گویش نخست را گاهانی و گویش دوم را گویش جدید می­نامند. گاهان سخن خود زرتشت است و تاریخ آن به تاریخ زندگی زرتشت می­رسد. متاخرترین تاریخی که برای زمان زندگی زرتشت فرض شده است سدۀ ششم پ. م است (ابوالقاسمی، 1385: 5). بخش­های دیگر اوستا از سدۀ ششم پیش از میلاد تا سدۀ سوم میلادی تالیف شده­اند. زبانهای هندواروپایی زبانهای هندوایرانی زبانهای اروپایی: یونانی، ایتالی، اسلاو، ژرمنی، آلبانیایی زبانهای هندی، هیتی، تخاری ایرانی مشترک (زبانهای ایرانی) ایرانی باستان شرقی: اوستایی سکایی غربی جنوبی: پارسی باستان (هخامنشی) شمالی: مادی ایرانی میانه غربی جنوبی: پارسی میانه یا پارسیک شمالی: پارتی یا پهلویگ جنوبی: سغدی، خوارزمی، ختتنی شمالی: سکایی شرقی شرقی الفبایی که اوستا بدان نوشته شده است دین دبیره نامیده می­شود. این الفبا ظاهرا در اواخر دوران ساسانی (حدود سدۀ ششم میلادی) برای نگاشتن اوستا ساخته شده است. این الفبا از راست به چپ نوشته می­شود و هر واژه با یک نقطه از واژۀ دیگر جدا می­شود. زبانی که اوستا و گاتها بدان سروده شده ، زبان اوستایی نام دارد. این زبان ، یکی از شاخه های زبان « ایرانی باستان» است و ویژگی مهم آن صرفی بودن است. صرفی بودن یک زبان به این معنی است که یک واژه در جمله های گوناگون، بسته به نقش خود، به گونه ای متفاوت به کار می رود. الفبای اوستایی از کامل ترین ، دقیق ترین و رساترین الفباهای جهان است. شمار این حروف را 48 تا 56 خوانده اند که به دو گروه کلی « حروف صدادار » و«حروف بی صدا» بخش می شوند. حروف صدادار، حروفی هستند که هنگام بیان کردن، در راه ایجاد آنها مانعی مانند لب و دندان وجود ندارد. حروف بی صدا، حروفی هستند که با موانعی مانند لب و دندان روبرو می شوند.